احتمالاً خود شما هم شاهد بوده اید و یا تجربه کرده‌اید که پس از فرا گرفتن مهارتهای اولیهٔ سقوط آزاد و تکنیک‌های انفرادی آن ( به طور مثال ، پیچ‌های چپ و راست و حرکت رو به جلو و عقب و بالا یا پائین رفتن ) پرش ۲ نفره اولین و محبوبترین مهارتی است که تمام چتربازان به دنبال فراگرفتن آن هستند ، البته این نوع پرش بهترین موقعیت برای تمرین و اجرای تکنیک‌های فرا گرفته شده نیز هست ، ولی کسانی که قصد شرکت در پرش ۲ نفره را دارند قبل از هر چیزی باید چگونگی خروج ۲ نفره از هواپیما را آموزش ببینند .
طی این نوشتار چند نکته که به نظر می‌رسد بتواند برای انجام یک پرش ۲ نفره مخصوصا در مرحلهٔ خروج از وسیلهٔ پرنده مفید باشد را برای شما دوستان ذکر می‌کنیم ، ضمنا دوستان توجه کنند که این توضیحات بر اساس پرش از درب سمت چپ هواپیما ارائه میشود ، توجه به این موضوع میتواند به تصویر سازی دوستان در رابطه با نکات ذکر شده کمک بیشتری کند .
اولین موضوع که باید در نظر گرفته شود این است که در پرش ۲ نفره فردی که تجربه بیشتری در سقوط آزاد و کنترل خود را دارد باید به عنوان نفر اول که از هواپیما خارج میشود یا Base انتخاب شود و نفر کم تجربه تر باید به عنوان نفر دوم قرار گیرد . این موضوع هنگامی نمود پیدا می‌کند که اگر در هنگام خروج تعادل گروه به هم بخورد فرد با تجربه تر به خاطره موقعیت بهتری که دارد بتواند وضعیت را کنترل کند و تعادل را برقرار نماید ، به عنوان مثال اگر نفر دوم با از دست دادن تعادل خود شروع به برگشتن رو به جلو (flip Over ) نماید به راحتی بتواند با فشار بروی پشت نفر او را به حالت اولیه برگرداند .
معمولا در قسمت بالای درب هواپیما میله ای در نظر گرفته شده که فرد چترباز بتواند به راحتی آنرا در دست گرفته و برای استقرار خود در خارج هواپیما به هنگام پرش دست جمعی از آن استفاده کند در صورت عدم وجود این میله ، قسمت بالای درب خروج میتواند دستگیره‌ی مناسبی برای این کار باشد ، نفر اول بعد از گرفتن این میله برای خروج باید سعی کند که کاملا از وسط درب خارج شود و به هنگام خروج رو به انتهای هواپیما و و پشت به قسمت جلوی هواپیما خارج شود .
این کار میتواند ۲ فایده داشته باشد یکی اینکه پشتی چتر هیچگونه تماسی با اطراف درب خروج نخواهد داشت و بالطبع هیچ گونه نگرانی به جهت درگیر شدن قسمتهای مختلف چتر از قبیل بند پایلوت شوت و یا کاورهای محافظ سوزن رها کننده وجود ندارد و دیگر اینکه به دلیل وجود باد شدید در خارج هواپیما به محض اینکه بدن فرد در خارج از هواپیما و مسیر باد قرار می‌گیرد به سمت راست خود چرخیده و در موقعیت مناسب قرار می‌گیرد ( در حالیکه قسمت پشت بدن شما و چترتان رو به بیرون و قسمت جلوی بدنتان رو به داخل قرار دارد )
همچنان که میله را در اختیار دارید پای راستتان را در لبهٔ درب قرار داده و و موقعیت خود را ثابت می‌کنید ، پای چپتان خارج از هواپیما به صورت آزاد و در مسیر وزش باد قرار می‌گیرد ، در این حالت فاصلهٔ مناسب دستها از یکدیگر میتواند به اندازهٔ عرضه شانهٔ خودتان باشد .
به محض استقرار کامل نفر اول در خارج هواپیما ، نفر دوم یا نفر داخل هواپیما به حالت نیمه ایستاده ( به جهت کنترل بیشتر داشتن بروی حرکت) به نفر اول نزدیک شده و با هر دو دست خود دستگیره های داخلی لباس نفر اول که به روی آستینهای دست قرار دارد را می‌گیرد ، گرفتن دستگیره‌ها توسط نفر دوم این امتیاز را خواهد داشت که در این صورت دستهای نفر اول و با تجربه تر در این حالت آزاد میباشد و امکان کنترل روند خروج را به نفر اول میدهد ، پس از در اختیار گرفتن دستگیره‌ها به طور کامل , نفر دوم در حالی که پای چپ خود را جلو قرار داده به طور نیمه ایستاده به طرف جلو حرکت کرده و در لبهٔ درب قرار می‌گیرد . در این حالت باید از زانو زدن بروی زمین خود داری کرده و در حالت نیمه خمیده در حالی که پای راست خود را به عنوان تکیه گاه یک قدم عقب تر از بدن خود قرار داده و با پشت صاف و سر رو به بالا امادهٔ حرکت رو به جلو باشد .
این دو تصویر حالت آمادگی خروج را برای هر دو نفر اول و دوم و همچنین نحوه گرفتن نفر اول توسط نفر دوم را نمایش میدهد
هر دو نفر باید سعی کنند که در تمام مراحل ارتباط چشمی خود را با همدیگر حفظ نمایند ، نکته‌ای که باید در این مرحله مورد توجه قرار گیرد این است که در این مرحله بدن فرد دوم باید با یک زاویهٔ حدود ۱۵ تا ۲۰ درجه نسبت به قسمت جلوی هواپیما و سمت وزش باد قرار بگیرد چون این زاویه کمک زیادی به حفظ تعادل در هنگام خروج از هواپیما می‌کند .
در هنگام خروج ، نفر داخل و یا نفر دوم باید آمادگی خود را جهت خروج به نفر اول اعلام کند ، چون در این موقعیت امکان ارتباط کلامی بین دو نفر وجود ندارد بهتر است که از قبل یک سری علائم قراردادی بین دو نفر به جهت اعلام وضعیت به همدیگر وجود داشته باشد ، به عنوان مثال حرکت از بالا به پائین سر میتواند نشان دهنده تایید آمادگی خروج و یا در هنگام خروج , به جای شمارش ۱-۲-۳ میتوانید از حرکت افقی سر و یا حرکت پاندولی پای چپ نفر اول که خارج از هواپیما قرار دارد استفاده کنید ، در هر حال تمام این موارد را از قبل با هم هماهنگ و تمرین کنید .
بهترین مکان جهت تمرین خروج ، شبیه ساز درب خروج وسیلهٔ پرنده (mockup) میباشد و در صورت عدم دسترسی به این وسیله به راحتی میتوانید با کشیدن یک خط به روی زمین و مشخص نمودن فرضی لبهٔ درب خروج تمرین خود را انجام دهید .
وظیفهٔ شمارش و اقدام برای خروج به عهده نفر اول میباشد و هیچ فشار و یا پرشی بروی پای راست که پای ثابت بروی لبهٔ درب میباشد وارد نمی‌شود در حقیقت وظیفهٔ پیدا کردن مسیر سقوط به عهده پای چپ میباشد و نفر باید مسیر حرکت آنرا دنبال نماید وسعی کند که سینه و بالا تنهٔ خود را کاملا در مقابل مسیر وزش باد قرار دهد .
همانطور که قبلا ذکر شد دستان نفر اول در این هنگام آزاد میباشد و اگر نفر دوم شروع به چرخیدن ، پیچ خوردن و یا برگشتن به طرف جلو کرد به آسانی میتواند او را کنترل کرده و در حالت عادی قرار دهد .
نفر دوم نباید فشاری برای خروج بیاورد بلکه باید همراه جریان خروج قرار بگیرد ، سر و بالا تنهٔ خود را بالا و کمی در جهت جریان وزش باد قرار دهد ، این کار به ادامهٔ سقوط در جهت وزش باد و متعادل و ثابت ماندن گروه در حین سقوط کمک می‌کند .